tsta

فارسی

Home / سی و دومین کنفرانس ملی و دهمین کنفرانس بین المللی مهندسی زیست پزشکی ایران

بررسی رهایش هوشمند داروی زولدرنیک اسید از نانوذره پلی دوپامین

Authors :

پیام ردایی¹ فریبا گنجی² شهره مشایخان³ منیژه مختاری دیزجی⁴ سید ابراهیم واشقانی فراهانی⁵ فاطمه باقری⁶

1- دانشگاه تربیت مدرس 2- دانشگاه تربیت مدرس 3- دانشگاه صنعتی شریف 4- گروه مهندسی پزشکی- دانشگاه تربیت مدرس 5- دانشگاه تربیت مدرس 6- دانشگاه تربیت مدرس

Keywords :

بافت استخوان،پلی دوپامین،زولدرونیک اسید،رهایش کنترل شده،رهایش حساس به نور فروسرخ

Abstract :

هدف از این پژوهش بررسی رهایش هوشمند داروی زولدرونیک اسید بارگذاری شده بر روی نانوذرات پلی دوپامین می باشد. داروی زولدرونیک اسید (Zln) از جمله داروهای موثر در ترمیم استخوان است که علاوه بر پیشگیری از تخریب استخوان در تمایز سلول های مزانشیمی نیز کارایی خوبی از خود نشان می دهد. استفاده از نانوذرات پلی دوپامین (PDA) که از ماده طبیعی دوپامین (DA) به دست می آید، زیست سازگاری و آب دوستی بالایی داشته و بر اساس حساسیت به نور فروسرخ (NIR) و امواج فراصوت (Ultrasound) می تواند به عنوان حامل Zln، رهایش کنترل شده دارو را سبب شود، برای انجام این پژوهش در فاز اول، نانوذرات حاوی دارو ساخته شده و مشخصه یابی نانوذرات ساخته شده انجام شد در ادامه نتایج بارگذاری و رهایش دارو از نانوذرات مورد بررسی قرار گرفت. در فاز اول که نانوذرات پلی دوپامین ساخته شده، توسط آزمون های DLS و SEM مشخصه یابی شد. در ادامه دارو زولدرونیک اسید بر روی نانوذرات بارگذاری شده و رهایش دارو بررسی شده است. رهایش دارو از نانوذرات به واسطه تحریک توسط محرک های بیرونی، از جمله: لیزر نور فروسرخ Near-infrared (NIR) و امواج فراصوت Ultra Sonic (US) نیز مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات مربوط به رهایش پایدار نشان دادند که حدود ۶۰% از داروی بارگذاری‌شده طی ۴۰ روز به‌صورت تجمعی آزاد می‌گردد، که با رهایش سریع اولیه حدود ۲۴٪ در ۲۴ ساعت نخست همراه بود؛ این رفتار، بیانگر پتانسیل مناسب این سامانه برای کاربردهای درمانی بلندمدت است. تحریک با نور نزدیک به مادون قرمز (NIR) منجر به رهایش پالسی شد که در مجموع بیش از ۹۷٪ از دارو طی یک ماه آزاد گردید و این سامانه را برای درمان هدفمند، در موارد لزوم به دوز های بالا را، مناسب می‌سازد. در مقابل، تحریک با امواج اولتراساوند (US) سبب رهایش سریع اولیه (~۴۰٪) و در ادامه، کاهش تدریجی نرخ رهایش شد که در نهایت به رهایش کامل (>۹۹٪) در مدت حدود ۴۰ روز انجامید.